ویولین

تاریخچه ی ویولین

تاریخچه ویولین در اروپا به قرن نه میلادی باز می گردد.بسیاری معتقدند که ویولین نمونه تکمیل شده ساز رباب است.رباب سازی است که بعد ها وقتی به اروپا اورده شد و تغییراتی در آن به وجود امد به نام ربک در اروپا شهرت گرفت.برخی بر این باورند که ساز ویولین متعلق به یک امپراطوری هند در حدود 5000سال قبل از میلاد بوده است و برخی دیگر ریشه ان در آفریقا و حتی کشور های عربی می دانند.فرم های اولیه دارای سوراخی بودند که بر روی ساز قرار داشت اما بعدها این سوراخ از بدنه سازها حذف شدند.این ساز با چهار سیم سرآغاز ساز ویولین تکامل یافته در سال های ینده شد.در اروپا از قرن 11 به بعد ساز ویولین به صورت تکامل یافته دیده می شود.

سازندگان

از اولین سازندگان ویولین می توان به گاسپارو برتولونی ایتالیایی نام برد که در برخی موارد وی را مخترع این ساز می دانند. از شاعران مشهور گاسپرو برتولونی آندر اماتی بود که او هم بهترین سازنده ویلین در سطح جهان یعنی آنتونیو استراد یواری ایتالیایی راپرورش داد.تا کنون کسی در جهان پیدا نشده که نه تنها بتواند هنر او را تکمیل نماید بلکه قادر نبوده ویولنی بسازد که از حیث زیبایی و صورت بتواند با ویولین های انتونیو استرادیواریوس برابری نماید.تا کنون بیش از سه سده از اختراع اولین نمونه ویولین توسط گاسپرو برتولونی می گذرد و در این مدت با وجودی که کشفیات جدیدی در علوم فیزیک و شیمی نموده اند نه تنها نتوانسته اند در ساختمان ویولین تغییری بدهند بلکه از رموز کار سازندگان قدیم چیزی در نکرده اند.

این ساز 58 قطعه مختلف ساخته می شود وزن آن در حدود 400گرم است.ویولین از بخش های زیر تشکیل شده:

ارشه:یا کمان ترکه ای چوبی است که رشته های موی دم اسب در طول ان کشیده شده و به دو سر ان ثابت شده است.

جعبه ی طنینی:جعبه ی رزو ناس.جعبه ای است که از سه بخشه صفحه ی رویی .صفحه ی زیرین و زوار های دور تشکیل شده است .گریف,خرک وسیم گیر در این ساز از جنس چوب ابنوس (به دلیل استحکام بیشتر) می باشد.

دسته یا گردن:در واقع دنباله ی چوب ابنوس تکیه سیم هاست که محل انگشت گذاری نوازنده در قسمت بالای ان قرار دارد.نوازنده ی ویولین قادر است در تمام طول چوب ابنوس انگشت گداری کند. انتهای دسته به جعبه ی کوچکی (جعبهی کوک)ختم میشود که سیم ها در درون ان به دور گوشی های کوک پیچیده می شوند

خرک:پلی ست بین سیم ها با ارتفاع خاص برای عبور بر روی جعبه طنینی استوانه چوبی کوچکی قرار دارد,که نقش ان انتقال ارتعاشات به صفحه زیرین ساز و مانعی در جهت عدم شکسته شدن صفحه رویی ساز از فشار سیم ها و خرک است.

گریف:از ابنوس ساخته شده و در طول دسته ویولین چسبیده است و تا میانه ی جعبه ی ساز ادامه دارد .گریف بخشی است که نوازنده با انگشت خود سیم را به ان می چسباند و به این ترتیب طول سیم را کوتاه میکند ونت های مختلف را می نوازد.

سیم گیر:از ابنوس ساخته شده و در فاصله اندکی از خرک تا اخر تنه ویولین کشیده شده است.با زهی از جنس روده یا پلاستیک یا سیم به دکمه ای که در قسمت پایین جدار تعبیه شده بند می شود.

سیم ها:سیم ها از جعبه ی کوچک سر ساز آغاز شده در طول چوب آبنوس تکیه گاه سیم ها ادامه یافته اند.,از روی خرک عبور کرده ودر سیم گیرها مهار می شوند.سیم های ویولین قبلا از روده ی گوسفند (زه)ساخته می شد.امروزه در سیم های بم تر,روی روده سیم فلزی نازکی میپیچندو در سیم های زیر از مفتول فلزی تنها استفاده می شود.